Maxima en de oudste twee dochters Amalia en Alexia zitten al aan tafel. Ongeduldig kijkt Maxima op haar horloge. ‘Waar blijven ze nou toch? Het is al bijna half acht. Jullie moeten naar school en ik vlieg straks naar Barcelona.’
Dan komt Ariane de kamer binnen.
‘Waar blijft Papa Lex?’ vraagt Maxima. ‘En wat heb je in godsnaam met je haar gedaan?’
‘Haarlak ingespoten,’ zegt Ariane trots.
‘Je ziet er niet uit.’
‘Dat zeg je niet tegen oma Trix en die doet het ook.’
‘Oma Trix doet er maar een beetje in.’
‘Nietes, ze doet twee dagen met een hele bus, dat heeft ze me zelf verteld toen ik laatst bij haar logeerde.’
‘Dat kan allemaal zo zijn, maar jij gaat zo niet naar sch …’
‘Goedemorgen allemaal!’ roept Alexander vrolijk terwijl hij de kamer binnenstapt. Slechts gekleed in een rood-wit-blauw geblokte boxer en een oranje t-shirt met op de voorkant de tekst “I’m the King”. Het vervolg is op de achterkant te lezen: “and I Fucked the Queen”.
‘Hè, hè, het zou ook eens tijd worden,’ zegt Maxima quasi-boos. ‘Maar had je je niet eerst fatsoenlijk kunnen aankleden? Prins Bernhard, we zijn aan het eten, op je plaats!!’
De tekkel, die was opgestaan om zijn baasje te begroeten, sjokt schuldbewust terug naar zijn mand.
Amalia bedenkt zich geen moment: ze staat op, loopt naar de kast, pakt het gouden, kartonnen kroontje dat Ariane op school heeft gemaakt en zet hem op haar vaders hoofd. Dan pakt ze haar mobiel uit de zak. ‘Kom op, pap, even een selfie.’
‘Wat wil je daarmee dan?’
‘Nou, gewoon … op Facebook.’
‘Ben je nou helemaal!’
‘Grapjuh!’
‘Komt Rutte vanmiddag op bezoek?’ vraagt Maxima terwijl ze Alexander de karaf met vers geperste jus d’orange aangeeft.
‘Ja, het is weer maandag hè? Tijd om bij te praten naar aanleiding van de ministerraad, vrijdag.’
‘Gatsie,’ roept Amalia, ‘Komt die enge pukkelkop alwéér hier?’
‘Amalia!’ roept Maxima boos. ‘Dat is geen taalgebruik voor een prinses. Een kroonprinses notabene.’
‘Nou reken maar niet dat ik die eikel op mijn paleis ontvang als ik koningin ben.’
‘Dat zul je wel moeten,’ plaagt Alexia.
‘Écht niet! Als hij dan nog minister-president is, word ík geen koningin. Dan mag jij. Lekker puh!’
Daar heeft Alexia niet van terug. ‘Mam, Amalia is verliefd,’ verandert ze van onderwerp.
Amalia krijgt een kop als een boei. ‘Alexia, houd je mond!’
‘Op een jongen uit haar klas.’
‘Gelukkig niet op een meisje,’ grapt Alexander.
‘Alex, doe even normaal,’ zegt Maxima boos. ‘Je lijkt mijn vader wel. Vertel eens. Amalia, wie is de gelukkige?’
‘Floris-Jan. Maar hij wil niet. Hij vind me wel lief, maar hij wil later geen koning worden. Hij wordt siejo, net als zijn vader.’
‘Siejo? zegt Maxima. ‘Je bedoelt CEO: Chief Executive Officer, dat is een bestuursvoorzitter.’
‘Van hockey?’ vraagt Amalia.
‘Nee, niet van hockey. Van een bedrijf. Een heel groot bedrijf.’
‘Poeh, papa is voorzitter van heel Nederland. En dat is nog veel groter dan dat stomme bedrijf van Floris-Jan’s vader. Floris-Jan is een opschepper. Ik ben niet meer op hem.’
‘Dat gaat snel bij jou,’ lacht Maxima. ‘Je lijkt papa Lex wel in zijn wilde jaren … Ariane, eet jij je boterham eens op.’
‘Ik lust deze kaas niet.’
‘Kom op, stel je niet aan, in de Derde Wereld hebben kindjes vaak niets te eten.’
‘Dan moeten wij ze maar eten sturen, we hebben genoeg … wat kost die speedboot van jou, pap?’
‘Waarom vraag je dat?’
‘De kinderen in mijn klas zeggen dat hij wel zevenhonderdduizend euro kost. Maar ik zei dat mijn vader helemaal niet zoveel geld heeft. En toen zei Frédérique dat haar vader gezegd had dat …’
‘We gaan de maaltijd beëindigen,’ onderbreekt Maxima haar jongste dochter. ‘Hoogste tijd om naar school te gaan. Ga even wat fatsoenlijks aantrekken, Alex. Zo kun je de dametjes niet naar school brengen.’
‘Ah, toe nou, mam, laat papa nou. Dit is toch leuk?
‘Ik ga al, ik trek mijn kroningsmantel er wel overheen,’ grapt Alexander.
‘Ja, pap!’ roepen de meiden in koor, waarna Alexander lachend de eetkamer verlaat.
