Vinger in de pap

Terug naar verhalen

‘Ga je jezelf nu alweer de hele zaterdag opsluiten in je schuurtje?’ vroeg Jolanda, terwijl ze de ontbijtbordjes in de vaatwasser zette.  ‘Gezellig hoor, een man die elk vrij moment in zijn hok zit.’

Met de kruk van de tuindeur in de ene en zijn schone overall in de andere hand draaide Gerard zich om. ‘Waarom altijd zo denigrerend? Het is geen schuurtje, en ook geen hok, het is mijn werkplaats.’

Jolanda sloeg de klep van de vaatwasser dicht. ‘Voor mij is het gewoon een schuurtje, niets meer en niets minder. Maar weet je wat jij moet doen, als je mij toch zo nodig moet ontvluchten? Met echte vrienden een kaartje leggen of een potje biljarten. Desnoods naar het voetbal. Maar dat gedoe in het schuurtje, strontziek word ik ervan …’ 

Gerard smeet zijn overall in de hoek. ‘Gedoe? Ik ben verdomme hartstikke druk met die nieuwe boekenkast voor Katja. Ik wil hem vóór haar verjaardag klaar hebben. En jij noemt dat gedoe?’

 ‘Goh, wat een opoffering zeg. Man, het komt je maar wat goed uit, een schoonzoon met twee linker handen. Alles grijp je aan om maar weer voor een tijdje in dat rot hok van je te kunnen verdwijnen.’  

‘Ach mens, zeikwijf!’ schreeuwde Gerard terwijl hij zijn overall weer oppakte. De klap waarmee hij de tuindeur dichtsloeg, deed het glas in de sponning rinkelen. 

In het schuurtje haalde Gerard opgelucht adem. Hier kon hij zichzelf zijn. Zich uitleven in zijn hobby. Zijn pesthumeur van daarnet maakte plaats voor een intens geluksgevoel bij het opsnuiven van de vertrouwde geuren van hout, verf, terpentine en lijm. Tevreden keek hij om zich heen. De stofdeeltjes, dansend in de stralen van de winterzon die door het kleine raampje naar binnen vielen. Het snorrende kacheltje. Het geraamte van Katja’s boekenkast. De werktekeningen, met punaises aan de muur geprikt. De spijkers en schroeven op de planken boven de werkbank, keurig gerangschikt op grootte. Verder natuurlijk het gereedschap: het handgerei aan de wand en de elektrische apparaten op de werkbank.  Alles eersteklas spul. Professioneel. Menig vakman zou er jaloers op zijn. 

Tijdens het aantrekken van zijn overall dacht hij na over de aanpak. De planken voor de kast moesten eerst op maat gezaagd worden. Hij besloot elke plank na het zagen meteen verder af te werken: montagegaten boren en in het frame van de kast monteren. Dat gaf de minste rommel.

Maar al bij het boren van de eerste plank sloeg tijdens een moment van onachtzaamheid het noodlot toe: de boormachine klapte uit de standaard en vloog in Gerards gezicht.
Zijn linker oog bleek geen partij voor het tollende staal.
Gillend van pijn greep hij zich vast aan de werkbank, waarop de nog draaiende zaagmachine.
Twee  vingers belandden met een fraaie boog in de bak houtschroeven 4.0 x 35. De derde plonsde in de pot met houtlijm. 

Terug naar verhalen