Geen gouden wissel

Als schaatsliefhebbers volgen wij deze dagen natuurlijk de verrichtingen van onze schaatsmannen en -vrouwen in the Richmond Olympic Oval. Zo ook gisteravond.

Maar omdat de 10.000 meter races nogal lang plegen te duren, hebben we ons beperkt tot de laatste twee ritten: Bob de Jong tegen Havard Bokko en Sven Kramer tegen Ivan Skobrev.

Bobs aspiraties waren hoog, dus we gingen er eens goed voor zitten. Zou het hem lukken zijn vier jaar geleden in Turijn behaalde Olympische titel op deze afstand te behouden? En zo Sven van het goud afhouden? We hoopten het stilletjes.

Maar dat bleek dus tegen te vallen. Al na een paar rondjes zagen we dat hij niet echt in zijn ritme kon komen. Bob vocht vooral tegen zichzelf. In het tweede deel van de race wist hij zich weliswaar te herpakken en reed rondjes ‘in de dertig’, maar toen was het leed al geschied. Nadat hij was gefinisht bezette hij de tweede plaats, maar dat zou maar tijdelijk zijn: Kramer en Skobrev moesten nog aan de bak.

En toen kwam die beslissende rit. Wat reed Kramer mooi. Zo licht. En zo gemakkelijk. Een race naar goud, dat kon niet anders. Tot de 17e ronde. De fatale ronde. De ronde met de foute wissel. Eerst leek het erop dat het een fout van Kramer zelf was, maar later was iedereen ervan overtuigd dat de schuld bij coach Gerard Kemkers lag. Inclusief Kemkers zelf. Hij had Kramer ten onrechte naar de binnenbocht gedirigeerd.

De werkelijke oorzaak lag echter veel dichter bij huis. Tenminste voor ons. Kemkers trof geen blaam. De echte schuldige zat in de rode stoel naast me: Echtgenote.

Tijdens de wissel in de 16e ronde vroeg zij zich af of ze zich nooit eens vergisten bij het wisselen. Ik antwoordde dat dit in het verleden wel eens was gebeurd, Jan Bols was daar een voorbeeld van. In 1971, tijdens het Europese Kampioenschap in Heerenveen zag hij, vanwege een verkeerde wissel, de titel aan zich voorbij gaan. Maar dat wisselen is zo’n automatisme, daar hoeven ervaren schaatsers niet eens bij na te denken. We waren er nog niet over uitgepraat toen … pats, foute wissel tijdens rondje nummer 17. De coach moet iets van Echtgenote’s gedachten hebben opgevangen, dat kan niet anders. Heel bizar.

Kemkers leek aangeslagen, echtgenote wás het.

Het wachten is nu op een bloemetje van Seung-Hoon Lee.