Zojuist ging de telefoon. ‘Tineke 06’ zag ik op het schermpje. Ze was net weg om boodschappen te doen, had dus vast iets te vragen. 
‘Met mij.’
Het bleef stil aan de andere kant. Of nee, ik hoorde haar praten: ‘En drie Italiaanse bollen.’
Ze was dus bij de bakker. Bij het afrekenen hoorde ik duidelijk de winkelmevrouw het geld terugtellen. 
En daarna: ”Een prettig weekend.’ 
Ik herkende de stem: het was die aardige mevrouw met het zwarte haar. Als ik daar in de winkel kom word ik altijd het liefst door haar geholpen. Maar dit terzijde.
Daarna hoorde ik Tineke door het winkelcentrum lopen. De irritante winkelcentrummuziek op de achtergrond. 
Vervolgens stapte ze op de fiets. Ik hoorde het kraken van het zadel en op de achtergrond het geluid van passerende auto’s. 
Ik ben toen naar buiten gegaan. Daar kwam ze aanfietsen. Met een vragend gezicht van: wie heb je aan de telefoon?
‘Ik heb jou aan de telefoon.’
‘Huh?’

Toetsenbord dus niet geblokkeerd. En dat van die mevrouw bij de bakker klopte.