Margriet Eshuijs

Vorige week zag Tineke op de site van Anders Emmen dat vanavond Margriet Eshuijs met haar band zou optreden in de Grote Kerk in Emmen.
Maar toen ze (gisteravond pas) kaarten wilde reserveren, bleek de voorstelling uitverkocht. Jammer!
Ze heeft nog wel even een mailtje gestuurd: mochten er kaarten vrijkomen dan wilden wij daar graag gebruik van maken. Met ons telefoonnummer. 

Vanmiddag kwam ik terug van een boodschap. Tineke: ‘Ik heb een heel leuk bericht. Er is zojuist gebeld vanuit Emmen, er liggen twee kaarten voor ons klaar.’Wij dus meteen onze plannen veranderd. We zouden vanavond in Meppel een pizza eten. Dat werd nu Meppen. Het scheelt slechts één letter en ook daar hebben ze een uitstekende pizzeria.

Toen we tegen half zes vertrokken, sneeuwde het al een tijdje vrij heftig. Met een gangetje van hooguit 40 km zijn we meer slippend dan rijdend over de binnenwegen naar Meppen gereden. Daar gezellig en heerlijk gegeten. Daarna weer over gladde besneeuwde wegen naar Emmen. Onderweg dacht ik nog: waar zijn we aan begonnen. Als ik alles vooraf had geweten, waren we gewoon thuisgebleven.

Nadat we in Emmen de bus hadden geparkeerd zijn we vol goede moed naar de Grote Kerk gelopen. Nog steeds sneeuwde het. Tegen acht uur kwamen we daar binnen. Om half negen zou de voorstelling beginnen, maar de kerk zat al zo goed als vol. Alleen op de achterste rij waren nog enkele stoelen vrij. Toen Tineke de kaartjes wilde betalen, ontdekte ze tot haar grote schrik dat ze niet genoeg geld bij zich had. Vanochtend wel gepind, maar er niet aan gedacht dat ze vanmiddag nog gewinkeld had. Wij de kerk weer uit. 
Tineke wilde nog naar de dichtstbijzijnde pinautomaat (bij V&D), maar dan zouden we een staanplaats krijgen. En daar had ik niet zoveel zin in.
Dus maar teruggelopen naar de bus. En vervolgens teruggeglibberd naar Hoogeveen.

Thuisgekomen ging Tineke nog even het geld in haar portemonee en een kleingeldbuideltje tellen. En inderdaad: er zat achteraf genoeg in. We hadden de kaartjes gewoon kunnen betalen. En toch blijven we gewoon bij elkaar. Over een goed huwelijk gesproken …