‘Ga je morgenmiddag mee naar de Mariamonologen,’ vroeg Tineke gisteravond toen we aan een wijntje zaten na te praten over de dag die achter ons lag.
‘Ik? Nee hoor, daar heb ik helemaal niets mee.’
‘Doe het voor mij. En als je het niets vindt, kun je in de pauze weggaan.’
Meegaand als ik (soms) ben, heb ik toch maar toegezegd. En ik moet zeggen: geen moment spijt gehad, het was prachtig! Twee uur genoten. Ondanks de harde bank in die kerk.
Over de inhoud:
In ‘Mariamonologen’ worden nieuwe, eigentijdse verhalen over Maria uit Nazareth verteld en worden devote jeugdherinneringen gerelativeerd. Wie is Maria voor ons, mensen van nu?
• De hoogzwangere Maria, een asielzoekster die wordt afgewezen.
• De liefdevolle moeder Maria, die haar zoon inspireert en ziet opgroeien tot een groot man.
• Maria, inspiratiebron voor alle “Malala’s”.
• De bij de wereld betrokken Maria, die het in een prachtige lofzang opneemt voor de armen en verdrukten.
• De sensuele zwarte Madonna uit Afrika, die met haar heupen wiegend naar de heldere bron loopt.
• Maria, de Dwaze Moeder, die samen met de Argentijnse dwaze moeders op de Plaza del Mayo zoekt naar haar zoon, die door het regime is vermoord.
