Vorig jaar, toen er een AZC in Geldermalsen zou komen, braken er rellen uit. Op de TV werden we daarover indertijd uitgebreid geïnformeerd. Ik zie de beelden nog voor me: die agressieve, kaalgeschoren koppen boven die getatoeëerde nekken met hun armgebaren en stompzinnig geschreeuw over piemels die ergens in moesten. 
Elke keer als ik daarna het woord ‘Geldermalsen’ hoorde, kreeg ik weer een nare smaak in de mond. 
Tot onlangs, toen ik kennismaakte met twee Syrische jongemannen, Bashar en Ahmad, de zonen van mijn taalcoachingcliënten hier in Hoogeveen. Die jongens wonen in Geldermalsen en … ach, lees zelf maar.