Vandaag had ik met een klein clubje deelnemers van mijn site samenaandelijn.nl (SADL) een treffen in Utrecht. Een groot deel van de dag hebben we al kletsend, etend en drinkend doorgebracht op het dakterras van V&D. Heerlijk in het zonnetje.
Eén van de deelnemers, Diana, had haar paarse jas over een stoel gehangen. Toen ze deze op een bepaald moment wilde oppakken, bleek dat de stoelpoot op de jas stond. Precies op de plaats waar zij een hangertje (een elfje) aan de jas had gespeld. Het elfje verdween daarbij tussen de planken die de vloer van het terras vormen. Door de gleuf tussen twee planken zagen we het liggen.
Omdat het elfje voor haar van grote emotionele waarde is (ze heeft het gekregen van een heel goede vriendin), probeerden we het met behulp van twee messen naar boven te krijgen. Hetgeen helaas niet lukte.
Aangezien de plank met slechts drie schroeven was bevestigd, heeft Diana toen aan het personeel van het restaurant gevraagd om een kruiskopschroevendraaier. Maar helaas, we mochten dat niet zelf doen: iemand van de technische dienst zou langskomen.
Toen die eindelijk gearriveerd was bleek al heel snel dat de planken ook aan de onderkant waren vastgeschroefd.
‘Dan moeten we de vloer van het hele terras eruit slopen mevrouw.’
Diana, niet op haar mondje gevallen: ‘Nou, als u dat voor mij zou willen doen.’
Maar de beste man had een beter idee: hij liet een punttang en wat ijzerdraad aanrukken. En waarempel, binnen no time had Diana haar kostbare kleinood terug.
En toen werd het toch nog gezellig.